„Śmigus”
„Śmigus” był dwutygodnikiem, który „reprezentował styl życia i dążenia zamożniejszego mieszczaństwa oraz rzemieślników i kupców”[1].
Jego redaktor „A. Milski wprowadził na swoje łamy także sprawy bieżące z polityki Austro-Węgier oraz Galicji, ale przede wszystkim zamieszczał ulotne fraszki, trawestacje i humoreski z życia przeciętnego obywatela galicyjskiego, prowincjonalne korespondencje rymowane, nuty popularnych tańców, aktualne karykatury i żarty. 30 roczników „Śmigusa” to długie pasmo żartów, figlów i docinków wierszem, prozą, ubarwione ilustracjami. Reprezentowany był również żydowski dowcip, którego przedstawicielem była postać Balsamcia”[1].
Reklamy w „Śmigusie”. Rysunek: Bruno Tepa, 1895.
Jak widać z zamieszczonych wyżej reklamy jednej ze stron, humorystyczny lwowski „Śmigus” stawiał także na muzykę i śpiew…, podobnych pomysłów nie udało mi się znaleźć, w takim wymiarze w warszawskich „Kolcach”.
W tygodniku swe prace zamieszczali głównie czterej rysownicy: Józef Kruszewski, Leon Wein, artysta(bądź artyści), którego prace oznaczano H&H ph., oraz Bruno Tepa. Przyjrzyjmy się dorobkowi każdemu z nich jeśli chodzi o skeczowe opowieści obrazkowe…
CDN
PS: Wskutek digilizacji zasobów polskich bibliotek i pojawiających się czasem nowych w sieci numerów lwowskiego czasopisma, nie wykluczam, że rozdział o „Śmigusie” może być edytowany.
[1] Zob. Humor i satyra w polskich czasopismach do 1939 – „Śmigus”, https://ossolineum.pl/index.php/humor-i-satyra-w-polskich-czasopismach-do-1939-smigus/ [13.08.2021]
[2] Tamże.