Najlepsze plansze!!! Władysław Szymanowski i Stefan Mucharski.
W roku 1883 ukażą się kolejna opowieść z cyklu „Z pieśni sielskich”(nr 40 z dn.6.10.1883 r. autor: F. Kostrzewski), w 1884 roku: „Cztery pory z życia małżonków (nr 20 z 17.05.1884), „Ostatki” (nr 8 z dn. 23.02.1884) i „Pieśń bez słów. Na nutę krakowiaka” Władysława Szymanowskiego (nr 38 z dn. 20.09.1884). Ta ostatnia praca zasługuje na uwagę – to historia bez słów, sprawnie opowiedziana, z puentą i dobrym pomysłem, skwitowana ironicznym komentarzem „smutna historia w dziewięciu obrazach i jednym dramatycznym końcem”.
Podobnie sprawnie opowiedziana jest historia bez słów opublikowano w nr 20 w dniu 10.07.1886 r. pt. „Różne drogi prowadzą do małżeństwa” Stefana Mucharskiego. Co istotne, autor opatruje tytuł podtytułem w nawiasie: HISTORYJKA ILUSTROWANA. To ciekawa nazwa dla opowieści rysunkowych – ich odmiany drukowanej w prasie humorystycznej! Pogodna historyjka o piesku, który połączył dwa serca może i dziś się podobać. Rzecz z uwagi na podtytuł ważna.
Rok 1886 r. przynosi jeszcze jeden przełom – „Kolce” drukują opowieść obrazkową w kolorze i z użyciem obrazków w ramkach – choć nie jest to samodzielna historia, co raczej żartobliwa i dziwaczna fabularnie wariacja na temat sztuki teatralnej. Praca nosi tytuł „Sceny z dramatu „Romans paryski, ale nie Feilleta” (nr 16 z dn. 17.04.1886 r. autor S.Mucharski)”
…. oraz pracę, sztandarową moim zdaniem dla humoru „Kolcy” – rzecz warta pokazywania – „Obrazek z Willegjatury”(nr 35 z dnia 16.028.86) Władysława Szymanowskiego. Dla mnie kwintesencja dowcipu tego okresu „Kolcy”!
Zwróćmy uwagę, że tematyka willegjatury, była obecna od początku polskich historyjek obrazkowych; dość wspomnieć „Pana Eugenjusza” Artura Bartelsa (1858), „Rozkosze letnich mieszkań” Franciszka Kostrzewskiego (1865) czy „Kankietę pana Pentelki czyli romans w 24 obrazkach” czy Franciszka Lancego (1873). Tematyka wyprawy na wieś dla odpoczynku będzie przez lata gościła i wracała także do „kolcowych” rysunków; zresztą nie tylko tam, stając się moim zdaniem, na dziesiątki lat jednym z laitmotiwów polskiego dowcipu w ogóle.
W chwili gdy ukazały się prezentowane wyżej prace – opowieści obrazkowe sztandarowych dla „Kolcy” rysowników: Stefana Mucharskiego i Władysława Szymanowskiego, do drzwi redakcji „Kolcy” zaczęli pukać nowi, zdolni rysownicy…próbujący też sił w historyjkach obrazkowych… Zostawmy więc już mistrzów „klasycznego okresu” warszawskiego czasopisma i przejdźmy do nowego pokolenia autorów…
Ale o tym w następnym wpisie….
CDN